We willen graag weg van pijn en van verdriet. Die donkere kant van het leven; liever niet. Dus gaan we vluchten, wegstoppen, zetten we mechanismen in, om maar niet te hoeven voelen. We vergeten vaak dat rouw er op allerlei momenten is. Elk afscheid brengt een vorm van rouw met zich mee.
‘You can run, but you can’t hide’ geldt hier zeker voor.
One way or another, het komt altijd terug.
Geef jezelf de ruimte om te rouwen. Hoe spannend ook, laat het verdriet en je pijn toe. En weet dat iedereen rouwt op zijn of haar manier. Oordeel niet, maar reageer vanuit liefde naar elkaar.
En vooral: handel vanuit liefde voor jezelf. Wees niet te hard, je hoeft niet door te gaan, laat het toe, zodat het geen open wond is, maar het een korst kan krijgen en vervolgens een litteken mag worden.
